TRBUŠNA KILA – HERNIA
Abdominalna kila ( hernia) spada u najučestalije” hirurške bolesti” i jedna je od najčešćih operacija u oblasti opšte hirurgije. Ingvinalna ( preponska) kila je jedna od najstarijih zabeleženih tipično muških tegoba, koja će, pre ili kasnije, pogoditi svakog trećeg muškarca u proseku, za razliku od samo 3% žena. Jedino efikasno lečenje ove vrste kile – hirurškim putem, ranije je bilo praćeno višestrukim recidiviranjem problema ( povraćajem bolesti) dok danas ova tehnika je jako unapređena zahvaljujući mogućnosti upotrebe novih bio materijala ( mrežica) te se ista obavlja u takozvanoj jednodnevnoj hirurgiji i najčešće trajno rešava problem i omogućava relativno brz oporavak pacijenta.
(Spoljašnja) trbušna kila je tkivni defekt, “slabo mesto”na trbušnom zidu koje dozvoljava “ispadanje” organa iz trbušne duplje u takozvanu kilnu kesu, ispupčenje koje se pojavi na trbuhu pacijenta.Postoje različite kile trbušnog zida, a najčešće su preponske, koje u proseku čine oko 70% ukupnog broja kila a prema preciznoj lokalizaciji dele se na takozvane ingvinalne ( kod muškaraca) i femoralne ( najčešće kod žena).Preostalih 30% kila na trbušnom zidu odnose se na takozvane incizione, ventralne, epigastrične,umbilikalne ( pupčane), bočne lumbalne i druge kile retke lokalizacije.
Bilo da je posledica urođenog ili stečenog defekta, kila se obično manifestuje kada dođe do porasta pritiska u trbušnoj duplji ( fizički napor, kašalj, podizanje tereta), napinjanje kod opstipacija i sl., što može biti samo kozmetički problem kada se trbušni organi vraćaju u prvobitini položaj čim pcijent legne.Kile međutim mogu biti i vrlo nelagodne i bolne i to ne samo nakon izvesnog vremena već i na samom početku bolesti, ometajući pacijenta u radu i drugim svakodnevnim aktivnostima.Štaviše,ovaj uslovno rečeno benigni zdravstveni problme može da se pretvori i u životn ugrožavajući ukoliko dođe do uklještenja kile sa gangrenom creva u kilnoj kesi- potencijalno smrtnog obolenja koje iziskuje hitno hirurško zbrinjavanje.To su takođe situacije kada se primenjuju nove, efikasne metode lečenja sa ugradnjom protetskog materijala- mrežice.
Uklještenje kile
Pacijent sa preponskom kilom ne mora nužno da ima druge tegobe osim estetskog problema- povremeno pojavljivanje ispupčenja na trbuhu koje nastaje kada deo trbušnih organa izađe kroz kilni otvor i ispuni kilnu kesu.Dešava se, da se ovaj sadržaj, pri vraćanju u trbuh ( kada osoba legne) uklješti na kilnim vratima.Povraćanje je prvi simptom strangulacije ( uklještenja kile) i to je stanje koje zahteva hitnu hiruršku intervenciju.
Ukoliko hirurška intervencija ne usledi na vreme dolazi do pucanja i gangrene creva, zapaljenja trbušne maramice..i ukoliko pacijent dođe kod hirurga sa gangrenom creva , statistika predviđa da će 5 od 100 operisanih pacijenata podleći bolesti za razliku od 1smrtnog slučaja na prema 10000 pacijenata koji su operisani pre nastanka bilo kakvih komplikacija.
Nije na žalost moguće predvideti kada će i kod kog pacijenta doći do uklještenja kile pa je stoga važno napomenuti da se ambulantno i u lokalnoj anesteziji mogu operisati gotovo svi pacijenti sa problemom abdominalne kile pa čak i oni sa propratnim obolenjima kod kojih je opšta anestezija kontraindikovana.
Značajan razvoj operacije kila prati se u poslednjih dvadeset godina, nakon što je nepobitno utvrđeno da je problem kila trbušnog zida posledica bolesti vezivnog tkiva koja nije lokalnog već sistemskog karaktera.Za razliku od ranijih tehnika koje su se zasnivale na ” šivenju” kilnog otvora ( zatvaranje rupe na trbušnom zidu) i nisi mogle dugo da izdrže provokaciju svakodnevnih aktivnosti ( uklučujući i fizički napor), danas se primenjuje operacija pri kojoj se veća površina trbušnog zida – znatno veća od kilnog otvora – ojačava mrežicama koje preklapaju i popunjavaju defekt pri čemu biomaterijali od kojih su mrežice izrađene omogućavaju urastanje i ojačavanje vezivnog tkiva.Reč je o poznatoj Lichenstein- ovoj operaciji koja datira još iz 1984 god i koja se sa uspehom i manjimj korekcijama i danas sprovodi. Operacija se izvodi tako što se kroz rez dužine od oko 4 cm u preponskoj regiji implantira mrežica veličine 10 x 15 cm, dok pacijent pod lokjalnom anestezijom sve vreme prati intervenciju i nakon 2-3 sata nakon operacije spreman je da se uputi kući i nastavi da se bavi svakodnevnim aktivnostima.Ovako operisani pacijenti u potpuniosti se vraćaju svojim svakodnevnim aktivnostima nakon 12 do 14 dana u zavisnosti da li je operisana jednostrana ili obostrana preponska kila.Za ekstremne napore savetuje se pacijentima da ih ne upražnjavaju brem 30 dana nakon ovakve operacije – koliko je i očekivani period urastanja okolnog tkiva u ” armaturu” u obliku implantirane mrežice.Sve vreme pacijent je lišen bilo kakvih problema oko normalnog kretanja i radnih aktivnosti.Eventalna pojava recidiva kile kod opisane operacije više govori u prilog tehnički loše urađene intervencije ili o lošoj operativnoj indikaciji za intervenciju
Da napomenemo da se ova tehnika operacije može primenjivati ne samo kroz učinjen rez već i laparaskopski – uz pomoć endoskopa
Nakon savremeno obavljene operacije preponske kile, gotovo da nema recidiva, opasnost da organizam ” odbaci” implantiranu mrežicu gotovi je zanemarljiva a retke su i infekcije.Kod većine pacijenata koji imaju neku vrstu postoperativnog bola ili osećaj nelagodnosti tegobe se vremenom smanjuju i potpuno nestaju bez ikakve terapije.Eventualno odbacivanje mrežice koje se inače izrađuju od biohemijski inertnih materijala – događa se samo u slučajevima infekcije i proporcionalna je veličini operqativnog reza – te se češće javlja kod operacija velikih kila sa ugradnjom mrežice veličine 20 x30 cm, dok su kod operacije preponskih kila retke.
